“ბოტასებში და ჰალსტუხით” – ხუთი ფეხბურთელი, რომლებიც გამოჩენილი პოლიტიკოსები გახდნენ. სტატიას ამ სათაურით “რია ნოვოსტი” ავრცელებს.
ნებისმიერი ფეხბურთელის ცხოვრებაში დგება მომენტი, როდესაც მან უნდა გადაწყვიტოს რა გააკეთოს პროფესიული კარიერის დასრულების შემდეგ. წარმოგიდგენთ 5 ფეხბურთელს, რომლებმაც გამორჩეული ადგილი დაიკავეს თავიანთი სახელმწიფოების პოლიტიკურ ცხოვრებაში:
ჯორჯ ვეა:
წარმატებული ფეხბურთელის თანაბრად წარმატებულ პოლიტიკოსად გარდაქმნის ერთ-ერთი მთავარი მაგალითია ჯორჯ ვეას ისტორია. წარმოშობით ლიბერია, ის საფრანგეთში გადავიდა 80-იანი წლების ბოლოს და რამდენიმე წელი თამაშობდა მონაკოსა და პსჟ-ში. 1995 წელს თავდამსხმელი გადავიდა მილანში, სადაც მან კარიერის საუკეთესო წლები გაატარა და დიდი ფეხბურთელი გახდა. იტალიის ნაკრებში სადებიუტო სეზონში ვეა იყო პირველი აფრიკელი ფეხბურთელი, რომელმაც მიიღო ოქროს ბურთი და ასევე ორჯერ გახდა სერია A-ს ჩემპიონი.
ვეა კარიერიდან მოყოლებული სოციალურ აქტივობებში იყო ჩართული. მან ჰუმანიტარული დახმარება გაუწია ხალხს მთელს მსოფლიოში, ებრძოდა რასიზმს, აფინანსებდა საგანმანათლებლო და საფეხბურთო პროგრამებს ბავშვებისთვის, რამაც გაზარდა მისი ისედაც მნიშვნელოვანი პოპულარობა ქვეყანაში. 2005 წელს ვეამ იყარა კენჭი ლიბერიის პრეზიდენტად, მაგრამ დამარცხდა. ყოფილმა ფეხბურთელმა არ შეაჩერა პოლიტიკური კარიერა და 2017 წელს ისევ წავიდა არჩევნებზე. ვეამ გაიმარჯვა მეორე ტურში და 2018 წლიდან ლიბერიის პრეზიდენტია. მით ის პირველი ფეხბურთელი გახდა, რომელიც სახელმწიფოს სათავეში ჩაუდგა.
კახა კალაძე
ჯორჯ ვეას მსგავსად, კახა კალაძემ სახელი მილანში გაითქვა. პოსტსაბჭოთა სივრცეში ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული ფეხბურთელი თბილისის დინამოში და კიევში შვიდი წლის შემდეგ იტალიაში გადავიდა. ის 2001 წლიდან 2010 წლამდე თამაშობდა როსონერიებში, გახდა იტალიის ჩემპიონი და ჩემპიონთა ლიგის ორგზის გამარჯვებული.
საფეხბურთო კარიერის განმავლობაში კალაძე ბიზნესში წავიდა და დააარსა საინვესტიციო კომპანია „კალა კაპიტალი“, რომელიც ენერგეტიკულ საწარმოებზე იყო ორიენტირებული. ამ სფეროში გამოცდილებამ კალაძეს საშუალება მისცა, 2012 წელს გამხდარიყო საქართველოს ენერგეტიკის მინისტრი. მას ეს პოსტი 2017 წლამდე ეკავა, რის შემდეგაც თბილისის მერობის კანდიდატად იყარა კენჭი და პირველივ ტურში გაიმარჯვა. 2021 წელს კალაძე ხელახლა აირჩიეს მეორე ვადით, რაც მოსახლეობაში მის მნიშვნელოვან პოპულარობაზე მეტყველებს. ეს არც არის გასაკვირი, რადგან ყოფილი ფეხბურთელი არღვევს პოლიტიკოსის სტერეოტიპულ იმიჯს. ის საზოგადოებაში ელეგანტური გარეგნობით ჩნდება, ატარებს ელექტრო სკუტერს, თამაშობს iPad-ით ხელში და TikTok-ის ანგარიშსაც კი ინახავს.
რომარიო
ფორვარდი მეტსახელად “შორტი” 90-იანი წლების დასაწყისში ბრაზილიის ნაკრების ერთ-ერთი მთავარი ვარსკვლავი იყო. რომარიო ევროპაში 1988 წელს გადავიდა, სადაც ჰოლანდიური პსვ-ის შემადგენლობაში 109 მატჩში 98 გოლი გაიტანა და ბარსელონაში გადავიდა. 1994 წელს გახდა მსოფლიო ჩემპიონი, პარალელურად მიიღო ტურნირის საუკეთესო მოთამაშის პრიზი. რომარიომ თავისი პროფესიონალური კარიერის უმეტესი ნაწილი ბრაზილიაში გაატარა, ფეხბურთში დარჩა 43 წლამდე. 2005 წელს თავდამსხმელმა თავი სცადა სანაპიროზე ფეხბურთის ეროვნულ გუნდში და მაშინვე მოიპოვა მსოფლიო ჩემპიონატის ბრინჯაო.
კარიერის დასრულებიდან ერთი წლის შემდეგ რომარიო პოლიტიკაში წავიდა, სადაც მაშინვე მიაღწია წარმატებას. სამშობლოში ფეხბურთელის დიდმა პოპულარობამ მას საშუალება მისცა აერჩიათ პარლამენტის ქვედა პალატაში. იქ ხუთი წლის მუშაობის შემდეგ რომარიო დააწინაურეს და მან ზედა პალატაში გადაინაცვლა. ის ახლა ბრაზილიის ფედერალური სენატორია რიო დე ჟანეიროს შტატიდან და ამ თანამდებობაზე მინიმუმ 2023 წლამდე დარჩება.
ჯანი რივერა
მილანის ლეგენდა იტალიური ფეხბურთის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მოთამაშეა. როსონერის შემადგენლობაში მან 19 სეზონი გაატარა, სამჯერ გახდა იტალიის ჩემპიონი, ოთხჯერ – იტალიის თასის მფლობელი, ორჯერ – ევროპის თასის მფლობელი. რივერამ ეროვნულ ნაკრებშიც გამოიჩინა თავი. 1968 წელს გახდა ევროპის ჩემპიონი, ორი წლის შემდეგ კი მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალისტი. შემტევმა ნახევარმცველმა 1969 წელს მოიგო ოქროს ბურთი და ფეხბურთის ისტორიისა და სტატისტიკის საერთაშორისო ფედერაციის (IFFHS) მიერ მე-20 საუკუნის იტალიის საუკეთესო ფეხბურთელად დასახელდა.
1979 წელს კარიერის დასრულების შემდეგ, რივერა გახდა მილანის ვიცე-პრეზიდენტი. 1986 წელს სილვიო ბერლუსკონის მიერ კლუბის შეძენის შემდეგ, რივერამ დატოვა თანამდებობა, რათა გაეგრძელებინა კარიერა პოლიტიკაში. ის შეუერთდა ქრისტიან-დემოკრატიულ პარტიას, აირჩიეს პარლამენტის ქვედა პალატაში, რის შემდეგაც პარლამენტის სამდივნოსკენ აიღო გეზი. 1996 წელს რივერამ დაიკავა იტალიის თავდაცვის სამინისტროს სახელმწიფო მდივნის თანამდებობა.
ვალერი გაზაევი
როგორც ფეხბურთელი, გაზაევი ცნობილია ორჯონიკიძის “სპარტაკში” , როსტოვის სკა-ს, მოსკოვის ლოკომოტივიდან და დინამოდან, რომლებთან ერთად სსრკ თასი მოიგო. ეროვნული ნაკრების შემადგენლობაში თავდამსხმელმა მოიპოვა ბრინჯაოს მედლები მოსკოვში 1980 წლის ოლიმპიადაზე. გაზაევმა ფეხბურთში მწვრთნელის რანგში უდიდეს წარმატებას მიაღწია. 1995 წელს მან ალანია რუსეთის ჩემპიონატში გამარჯვებამდე მიიყვანა, რითაც დაარღვია სპარტაკის ჰეგემონია. CSKA-სთან ერთად მან მოიგო 10 თასი, მათ შორის სამი რუსეთის ჩემპიონატი და პირველი უეფას თასი რუსული ფეხბურთის ისტორიაში.
ყოფილი მწვრთნელის პოლიტიკური კარიერა 2012 წელს დაიწყო, როდესაც ის რუსეთის პრეზიდენტის ვლადიმერ პუტინის რწმუნებული გახდა. საპარლამენტო არჩევნებში გაზზაევი სათავეში ჩაუდგა ჩრდილოეთ კავკასიის პარტიულ სიას „სამართლიანი რუსეთის“ და აირჩიეს მე-7 მოწვევის სახელმწიფო სათათბიროში. პარლამენტის ქვედა პალატაში ხელმძღვანელობდა ეროვნების კომიტეტს, მოგვიანებით კი – ფიზიკური კულტურის, სპორტის, ტურიზმისა და ახალგაზრდობის საქმეთა კომიტეტს.
ვიქტორ ორბანი
ვიქტორ ორბანი ერთადერთია ამ სიაში, რომელიც პირველ რიგში ცნობილია როგორც პოლიტიკოსი. ის ორჯერ იყო უნგრეთის პრემიერ-მინისტრი, 1998 წლიდან 2002 წლამდე და ისევ 2010 წელს. ორბანი ამ პოსტზე დღემდე რჩება. თუმცა პოლიტიკური საქმიანობის პარალელურად თამაშობდა უნგრული მესამე დივიზიონის კლუბში, სახელად ფელჩუტში.
2001 წელს, ეროვნული ჩემპიონატისთვის მომზადების ვარჯიშის გამო, ორბანმა უნგრეთის მთავრობის ყოველკვირეული შეხვედრაც კი გადადო. გარდა ამისა, პოლიტიკოსი კლუბის ერთ-ერთი მთავარი სპონსორია და 2004 წელს მან მწვრთნელი შეცვალა.
